اعتلای جایگاه صنعت آسانسور اراده جمعی میخواهد
شروع تحولات صنعت آسانسور و اولین دوره پوست اندازی آن تقریبا به ۱۵ سال قبل برمیگردد که در آن زمان خلا یک نشکیل صنفی که به نوعی نهاد حامی صنعت باشد احساس می شد و این نیاز با تدوین استاندارد و شروع بازرسی های آسانسور قوت گرفت و لذا سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران به همت و تلاش تعدادی از پیشکسوتان و دست اندرکاران صنعت پایه گذاری گردید..
مجله شرکت آسانسور و پله برقی صعود گستر سبلان
یکی از مهمترین دلایل تشکیل سندیکا که در ابتدا نیز به آن اشاره شد نبود متولی و نهاد حامی در این صنعت بود.
نبود مرجع مناسب جهت رسیدگی و پاسخگویی به خواسته های مشروع و قانونی فعالین در این بخش سبب گردید که از ابتدایی ترین پیش نیازهای فعالیت یعنی داشتن پروانه یا جواز کار محروم باشند که با شکل گیری سندیکا و تعامل با وزارت صنایع مقرر شد جهت تامین و جبران خلا از صدور مجوزی با نام پروانه طراحی و مونتاژ استفاده شود که اقدام مثبت و موثری بود ولی با برداشتن این قدم مشکلات و سختی های بعدی نمایان شد و بدون اغراق میتوان گفت طی این مدت صنعت آسانسور و پله برقی ایران روی آرامش و آسایش را به خود ندیده و همواره با تنش، بحران، نارضایتی و تغییرات پیاپی این دوره گذار را طی نموده است.
مجله شرکت آسانسور و پله برقی صعود گستر سبلان
از سوی دیگر این فاصله زمانی و حاشیه های پیرامون آن سرآغازی شد برای ورود و دخالت سایرین که شاید کمتر دغدغه صنعت را داشتند ولی به علت آشنا بودن با نیازها و کاستی ها آن به خود اجازه اظهار نظر و ارائه راه کارهای مختلف دادند و همین مسئله کافی بود تا بر تعداد مدعیان حمایت و نهادهای متولی افزوده شود.
طولی نکشید اتحادیه آسانسور، تولید کنندگان و تعمیر کاران وسایل الکترومکانیکی تهران، انجمن تولید کنندگان، انجمن مهندسین و شرکت های بازرسی هر یک به فراخور زور و نیازشان برای این صنعت شروع به تصمیم گیری کرده و نقش پدری دلسوز را اجرا نمودند اما به این نکته توجه نکردند که آیا نیاز و خواسته های فعالین صنعت با این روش و رهنمودها برطرف می شود.
شاید یکی از اشکالات این بوده است که ما نتوانستیم با یک زبان مشترک صحبت کنیم یا به نوعی نیاز سنجی و اولویت بندی امور را مدیریت کنیم که با هر تند باد که نه، بلکه با یک وزش ملایم به هم می ریزیم. بهر حال تعدد مراکز تصمیم گیری باعث ایجاد شکاف و کاهش قدرت می شود و بهتر است تا خیلی دیر نشده فکری به حال متولیان صنعت بکنیم و تکلیفمان را در این خصوص مشخص کنیم.
مجله شرکت آسانسور و پله برقی صعود گستر سبلان
اینکه اعتلای جایگاه صنعت آسانسور اراده جمعی میخواهد نکته ای کاملا درست می باشد اما انجام آن به چه گونه ای خواهد بود.
چند روز قبل که داشتم تهیه سرمقاله را می نوشتم متنی که توسط یکی از دست اندرکاران صنعت تهیه شده بود توجه ام را جلب کرد و از آنجایی که موضوعی که وی به آن پرداخته بود هم اکنون تبدیل به یک دل نگرانی و دغدغه در صنعت شده است از ایشان اجازه گرفتم که با روایت نوشته های ایشان جمع بندی مطالبم را به پایان برسانم لذا ادامه متن برگرفته از مطالب ایشان است.
هر از گاهی اعتراض صنفی از برخی حرفه ها و مشاغل شنیده می شد. روزی پزشکان طومار ۴۰هزار امضایی منتشر می کنند..
مجله شرکت آسانسور و پله برقی صعود گستر سبلان
روزی معلمان تجمع می کنند و گاهی از واکنش های جمعی صنف فولاد، طلا باصرافان می شنویم.
اما اهالی صنعت آسانسور که این روزها حال چندان خوبی هم ندارند گویا انگیزه و با تصمیمی برای تغییردر وضعیت موجود ندارند؟
آنقدر اخبار ناخوشایند داشته اند که مبهوت مانده اند و این بهت تعجب برانگیز است و لذا لازم است به ریشه های این تنزل جایگاه بپردازیم
ثبت ديدگاه