در قسمت اول این مطلب (مجله شماره ۶۰، تابستان ۹۴) کلیاتی درباره نقشه، نشانه شناسی و برخی موارد مرتبط از نظر خوانندگان محترم گذشت، در این قسمت بعضی مطالب مربوطه از جمله؛ مبحث خطوط و نما در نقشه برداری و نقشه خوانی و انواع تصویر برداری و روش های متداول آن تقدیم حضور خوانندگان محترم می گردد.
مجله شرکت آسانسور و پله برقی صعود گستر سبلان
خطوط
اکنون می توان گفت؛ نقشه گونه ای زبان تصویری است که برای درک و تفهیم مناسبتر آن می بایست خطوط آن را مورد تفسير قرار گیرد. در واقع الفبای زبان نقشه شامل خطوطی است که در قالب شکل ها، کاربردهای مشخصی دارند و در جدول ۱ معرفی گردیده اند.
طی سه قرنی که از عمر نقشه های فنی به سبک معاصر می گذرد نقشه ها به منظور سهولت در ترسیم، به صورت تک رنگ تهیه می شده اند ولی برای آنکه خطوط مختلف از یکدیگر متمایز شوند، شکل های قراردادی به شرح جدول ۱ تعریف شده اند.
براساس جدیدترین استانداردهای نقشه کشی، ضخامت خطوط تعریف شده فوق بدین شرح است:
A=E=J
B-C=D=F=G=K
A=2*B
به عنوان مثال، اگر ضخامت خط A برابر با 0.5 میلی متر بات ضخامت خط EوJ نیز 0.5 میلی متر است و ضخامت خطوط B و C وDو K برابر است با 0.25 میلی متر.
نما
مجله شرکت آسانسور و پله برقی صعود گستر سبلان
به طور كلى، نقشه پرسپکتیو فقط از یک زاویه می تواند شکل سه بعدی اشیا را نشان دهد ولی نمی تواند جزئیات درونی و بیرونی آنها را از زوایای مختلف دید، بازنمایی کند و سایر ویژگی های آنها را(مانند لبه قطعات، صافی سطح و تلورانس هندسی و وضعی) نشان دهد. به همین دلیل، نقشه نما ابداع شده تا بتواند شش وجه اصلی اشیا(روبرو، بالا، جانب چپ، جانب راست ، زیر و پشت) را به صورت ترسیمات دو بعدی بازنمایی کند. برای ترسیم نما از روی پرسپکتیو دو روش تصویربرداری قراردادی مرسوم است: روش اروپایی و روش آمریکایی.
مجله شرکت آسانسور و پله برقی صعود گستر سبلان
در ایران روش اروپایی بکار می رود. تفاوت این دو روش مربوط به ترتیب قراردادی موقعیت نماها نسبت به نمای روبرو است.
ثبت ديدگاه